ఓ నవ్వుచాలు ఎన్నెన్నొ వలలు

సాకీ

నా చెలియ పాదాలు హంసలకే పాఠాలు
తాను పలికితే చాలు తేనె జలపాతాలు

పల్లవి

ఓ నవ్వుచాలు ఎన్నెన్నొ వలలు
వేస్తూ అల్లుకుంటుంది
ముత్యాల జల్లు మృదువైన ముల్లు
మదిలో గుచ్చుకుంటుంది
ఆ సోగ కళ్ళ ఓ సైగ చాలు
మనసే ఆగనంటుంది
చెక్కిళ్ళలోన నొక్కుల్లో చేరి మళ్ళీ తిరిగి రానంది
పట్టపగలెవరైనా రాతిరిని చూస్తారా..
తన కురులు చూపిస్తా అవుననక చస్తారా.. ||ఓ నవ్వుచాలు ||

చరణం 1

గుండెల్లో భోగిమంటలా ఎండల్లో లేత వెన్నెలా
కొండల్లో ఏటి పరుగులా
దూకుతున్న లయలో...
గుమ్మంలో సందె వెలుగులా కొమ్మల్లో కొత్త చిగురులా
మబ్బుల్లో వెండి మెరుపులా
ఆమెకెన్ని హొయలో...
అలా నడిచి వస్తుంటే పువ్వులవనం
శిలైపోని మనిషుంటే మనిషే అనం.. ||ఓ నవ్వుచాలు ||

చరణం 2

గాలుల్లో ఆమె పరిమళం
ఊపిరిలో నిండి ప్రతిక్షణం
ఎటువున్నా నన్ను వదలదే ఎలా తప్పుకోను...
గుర్తొస్తే ఆమె పరిచయం
కవ్వించే పడుచు పసితనం
రెప్పల్లో కైపు కలవరం ఎలా దాచుకోనూ...
కలోకాదో నాకే నిజం తేలక
ఎలా చెప్పడం తాను నాకెవ్వరో
అదిరిపడకయ్యా ఇది ఆమె మాయ
ఇది కవిత కాదబ్బా మన్మధుడి దెబ్బ ||ఓ నవ్వుచాలు ||