చెలియ...చెలియా...చెలియ

పల్లవి

[అతడు] చెలియ...చెలియా...చెలియ...చెలియా
అలల ఒడిలో ఎదురు చూస్తున్నా తనువు నదిలో మునిగి ఉన్నా
చెమట జడిలో తడిసి పోతున్నా చిగురు ఎదలో చితిగ మారినది
విరహజ్వాలే సెగలు రేపినది మంచుకురిసింది చిలిపి నీ ఊహలో
కాలమంతా మనది కాదు అని జ్ఞాపకాలే చెలిమి కానుకని
వదిలిపోయావు న్యాయమా...ప్రియతమా...

చరణం 1

[అతడు] శ్వాసనీవే తెలుసుకోవే స్వాతి చునుకై తరలి రావే
నీజతే లేనిదే నరకమే ఈ లోకం జాలినాపై కలగదేమే
జాడ యినా తెలియదేమే ప్రతిక్షణం మనసిలా వెతికెనే నీ కోసం
ఎందుకమ్మా నీకీ మౌనం తెలిసి కూడా ఇంకా దూరం
పరుగు తీస్తావు న్యాయమా...ప్రియతమా!

చరణం 2

[అతడు] గుండెలోన వలపు గాయం మంటరేపే పిదపకాలం
ప్రణయమా... ప్రళయమా...తెలుసునా నీకైనా
దూరమైన చెలిమి దీపం భారమైన బతుకు శాపం
ప్రియతమా...హృదయమా...తరలిరానేడైనా
కలవు కావా నా కన్నుల్లో నిమిషమైనా నీ కౌగిలిలో
సేద తీరాలి...చేరవా...నేస్తమా...!